Στα πλαίσια της έρευνας που κάνει η ομάδα του project “σπόροι για το μέλλον” σχετικά με τις δυνατότητες επαγγελματικής απασχόλησης με τα κηπευτικά, καλέσαμε στο σχολείο για να μας μιλήσουν σχετικά τους παρακάτω ειδικούς: τον πρόεδρο του Συνεταιρισμού Κηπευτικών Νοτίου Κέρκυρας Κο Βλάσση, τον πρόεδρο του Συνεταιρισμού Ελαιοπαραγωγών Μέσης Κέρκυρας Κο Δελή, και το διευθύνοντα σύμβουλο Κο Αηδονίδη, το γεωπόνο Κο Σαμοΐλη, και το μελισσοκόμο, μέλος Συνεταιρισμού Μελισσοκόμων, Κο Βασιλάκη. Θεωρήσαμε ότι η ομιλία θα ενδιέφερε και άλλους εκτός των εκπαιδευομένων του ΣΔΕ κι έτσι κάναμε πρόσκληση στην ευρύτερη τοπική κοινωνία.

Αρχικά μας μίλησε ο Κος Βλάσσης και μας έδωσε πληροφορίες για το Συνεταιρισμό Κηπευτικών. Παρακάτω ακολουθούν όσα μας είπε.

“Ο συνεταιρισμός ήταν μια δική μου ιδέα και αφορούσε τους καλλιεργητές του χωριού Κρητικά μόνον, του δικού μου χωριού. Ο τρόπος που το είχα φανταστεί ήταν να παραχωρήσει ο καθένας τη χρήση της ιδιοκτησίας του χωρίς να χάσει την περιουσία του, να έχουμε μεγάλες εκτάσεις και να μερίζονται οι παραγωγοί ανά καλλιέργεια. 'Ετσι θα είχαμε εντυπωσιακά αποτελέσματα και μεγάλη παραγωγή. Η πρόταση αυτή δεν βρήκε απήχηση στους καλλιεργητές οι οποίοι προτίμησαν να συνεταιριστούν σε άλλη βάση: θα συνεισέφεραν στο συνεταιρισμό ένα μέρος της παραγωγής τους η οποία θα επωλείτο και τα έσοδα θα πήγαιναν κατ' ευθείαν στον παραγωγό. Κι έτσι ξεκινήσαμε. Αρχικά ήμασταν 7 αλλά σύντομα γίναμε 23 κι ενταχτήκαμε στο νόμο 4015 ο οποίος προβλέπει την ύπαρξη τουλάχιστον 20 παραγωγών για τη σύσταση συνεταιρισμού. Πήραμε και θέση στη Λαϊκή αγορά. Αρχικά θέλαμε να βγάλουμε μόνο τα έξοδα λειτουργίας του συνεταιρισμού. Η προσπάθεια του κάθε παραγωγού ήταν εμπειρική και στην πορεία φάνηκε η αδυναμία μας ως προς την οργάνωση, φάνηκε ότι θέλαμε δίπλα γεωπόνο, καλύτερη ποιότητα και τιμές, διατήρηση των προϊόντων σε ψυχρούς θαλάμους, ότι δεν μπορούμε να συναγωνιστούμε τους μεγαλέμπορους διότι δεν μπορούμε να πουλήσουμε με πίστωση κι άρα δεν ήμασταν ανταγωνιστικοί. 'Ομως μελετάμε το θέμα της ανταγωνιστικότητας, πέρυσι καταφέραμε να αποκτήσουμε και ψυχρό θάλαμο. Προχωρούμε με μικρά βήματα. Προσπαθούμε να ενημερωνόμαστε από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και να βοηθηθούμε από επιδοτήσεις που δικαιούμαστε. Πρώτος στόχος μας είναι να μπορέσουμε να διαθέσουμε όλη την παραγωγή μας, δηλαδή το 80% που υποχρεούται να δίνει ο κάθε παραγωγός στο συνεταιρισμό κι αυτό θα το καταφέρουμε αν έχουμε τη δυνατότητα να πουλήσουμε με πίστωση σε ξενοδοχεία, εστιατόρια κ.λ.π. Προσαρμόζουμε τις καλλιέργειες ανά είδος και ανά παραγωγό αλλά έχουμε τη δυνατότητα να αγοράζουμε και να μεταπουλάμε κηπευτικά άλλων μεμονωμένων ανεξάρτητων παραγωγών κι ας μην είναι μέλη του συνεταιρισμού μας υπό την προϋπόθεση ότι αυτοί οι παραγωγοί διατηρούν βιβλία και μπορούν να πουλάνε νόμιμα τα προϊόντα τους. Και βεβαίως είμαστε ανοιχτοί σε όποιον θέλει να προσχωρήσει στο συνεταιρισμό μας. Δεύτερος στόχος μας είναι να πιστοποιήσουμε τα κηπευτικά και να αποκτήσουμε τυποποιητήριο.Αυτό θα μας βοηθήσει να επιτύχουμε καλύτερες τιμές.”

Εν συνεχεία μας μίλησε για τις Ομάδες Παραγωγών και μας ανέλυσε τις διαφορές τους από τους συνεταιρισμούς: Ομάδα Παραγωγών: συστήνεται χωρίς ιδρυτικό κεφάλαιο, δεν απαιτείται συγκεκριμμένος αριθμός μελών, έχει διάρκεια 1 έτος, αφορά συγκεκριμένα προϊόντα, εμπορεύεται μόνο τα προϊόντα των μελών της, διαλύεται πολύ εύκολα. Συνεταιρισμός: η σύστασή του απαιτεί τουλάχιστον 20 μέλη και 30.000 ευρώ ιδρυτικό κεφάλαιο, έχει απεριόριστο χρόνο διάρκειας, μπορεί να εμπορεύεται και προϊόντα άλλων παραγωγών, είναι πιο δύσκολο να διαλυθεί.

Τέλος προσφέρθηκε να βοηθήσει με τη τεχνογνωσία κι εμπειρία του όσους θα ενδιαφέρονταν να συστήσουν συνεταιρισμό ή ομάδα παραγωγών.

Επίσης πολύ χρήσιμες πληροφορίες μας έδωσαν οι Κοι Αηδονίδης, Δελής και Βασιλάκης οι οποίοι μεταξύ των άλλων αναφέρθηκαν στα παρακάτω:

1) τη νέα ΚΑΠ και σ' αυτά που προβλέπει για το διάστημα 2014-2020: επιδιώκει την ανταγωνιστικότητα των προϊόντων και τις φιλοπεριβαλλοντικές πολιτικές και σ' αυτούς τους τομείς διεξάγονται έλεγχοι από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στα κράτη- μέλη της Ε.Ε και δίνονται επιδοτήσεις για να ακολουθούνται οι παραπάνω πολιτικές και να ενισχύονται οι αγρότες ώστε να μην εγκαταλείπουν τη γη.

2) το νόμο 4015 περί συνεταιρισμών ο οποίος λύνει το πρόβλημα του πώς θα αποκτήσουμε ένα αξιόπιστο συνεταιριστικό κίνημα. Δεν επιτρέπει στους συνεταιρισμούς να έχουν πάνω από 2 ζημιογόνες χρήσεις αλλιώς πρέπει να διαλυθούν. Καθιερώνεται μητρώο αγροτών στο οποίο υποχρεωτικά εγγράφοινται οι αγρότες και δίνουν στοιχεία, όπως κινήσεις, κέρδη, ισολογισμούς κ.λ.π Έτσι δίνεται η δυνατότητα σε όποιον ενδιαφέρεται να ενταχθεί στο συνεταιρισμό να ελέγξει την αξιοπιστία του.

3) το πρόγραμμα “Νέοι Αγρότες” το οποίο επιδοτεί ανθρώπους που θέλουν να ξεκινήσουν μια αγροτική επιχείρηση. Πρέπει να είναι 18 – 40 ετών, να έχουν 10 στρέμματα, όχι απαραίτητα ιδιόκτητα, μπορούν να τα νοικιάζουν, να μην έχουν υπάρξει στο παρελθόν αγρότες ούτε οι ίδιοι ούτε οι σύζυγοί τους.

4) τις Αγροτικές Συμπράξεις δημοσίου τομέα π.χ δήμων, περιφερειών, πανεπιστημίων με αγροτικούς συνεταιρισμούς ή ατομικές επιχειρήσεις. Η αγροτική σύμπραξη είναι μη κερδοσκοπική εταιρεία, έχει εκπαιδευτικό σκοπό, προωθεί την εξωστρέφεια, επιδιώκει την ενημέρωση και την καθιέρωση των σημάτων ποιότητας τα δε κέρδη της διατίθενται για να πληρωθούν οι εργαζόμενοι κι οι μελετητές των βελτιωτικών μεθόδων και της καλλιέργειας διαφόρων προϊόντων.

5) το Σήμα Ποιότητας: το αποκτούν από αρμόδιους ελεγκτικούς φορείς τα καταστήματα εστίασης που χρησιμοποιούν πιστοποιημένα προϊόντα με τις απαιτούμενες προδιαγραφές. Το Σήμα Ποιότητας αναβαθμίζει την επιχείρηση η οποία μπορεί να προσδοκά περισσότερα κέρδη.

Την ομιλία έκλεισε ο γεωπόνος Κος Σαμοΐλης ο οποίος σε μια εξαιρετική παρουσίαση μας έδειξε τους τρόπους που μπορεί να χρησιμοποιήσει ένας καλλιεργητής ώστε η καλλιέργεια να είναι φιλική προς το περιβάλλον, αποδοτική και βιώσιμη.